Οι τόποι είναι οι άνθρωποι που τους κατοικούν. Είναι η γεωγραφία και η οικονομία τους. Είναι το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον τους. Και μαζί είναι οι "μύθοι" που τους συγκροτούν.
Αναρωτιέμαι για το δικό μας "μύθο". Η ιστορία μας παραπέμπει σε μια ερωτική ιστορία που ξετυλίχτηκε στις όχθες του Σέλεμνου. Αργότερα, πέρασε από τα μέρη μας ο Παυσανίας, στα νερά της δικής μας θάλασσας είδαμε την περίφημη ναυμαχία της Ναυπάκτου, στο μεσαιωνικό κάστρο του Ρίου παίχθηκε η τελευταία πράξη της επανάστασης του 1821.
Θραύσματα μιας μακράς διαδρομής που μαρτυράει την αδιάκοπη παρουσία ανθρώπου στον τόπο μας. Μακριά από τα φώτα της "μεγάλης" ιστορίας, το Ρίον και οι γύρω τόποι έκαναν το δικό τους ταξίδι στο χρόνο και τα σημάδια αυτού του ταξιδιού υπάρχουν παντού γύρω μας.
Αλλά, η ζωή δεν είναι μόνο παρελθόν. Λίγο πιο κάτω από τις περίφημες κερασιές μας, απλώνεται ένα ολόκληρο Πανεπιστήμιο, ενώ, τα τελευταία χρόνια μία σπουδαία γέφυρα μας ένωσε με τη Ρούμελη και μας έδωσε μια διεθνή φήμη.
Βεβαίως και είμαστε το παρελθόν μας. θέλουμε, όμως, να αντικρίζουμε και το μέλλον και θαρρώ πως η γέφυρα είναι ένα καλό σημάδι του μέλλοντος. Όχι μόνο σαν τεχνολογικό επίτευγμα, αλλά και σαν συμβολισμός, αφού μια γέφυρα πάντα μας ενώνει. Κι έτσι ακριβώς θα \'θελα να ονειρεύομαι το Δήμο Ρίου του μέλλοντος: σαν έναν τόπο που μας ενώνει.
Και μαζί σαν ένα τόπο όμορφο, μια ομορφιά που δεν είναι απλώς "καλλιτεχνική", αλλά εκπέμπεται εσωτερικά με τον ανεπανάληπτο τρόπο που ο φακός και η τέχνη του Δημήτρη Ταλιάνη μπορούν να αποδώσουν.
(Βασίλης Α. Ζέρβας, Δήμαρχος Ρίου)